Καθώς ξυπνάω απαλά το πρωί και βλέπω τον ήλιο να κρυφοκοιτάζει για πρώτη φορά μέσα από τα σκούρα μπαμπού μου, γυρίζω στην αριστερή μου πλευρά και ένα χαμόγελο ξεπερνά γρήγορα τις γωνίες του στόματός μου.
Οι αισθήσεις μου γεμίζουν με το πολύτιμο παιδί μου, που κοιμάται ειρηνικά και ίσως ονειρεύεται μια μέρα γεμάτη νέες ανακαλύψεις και περιπέτειες. Στιγμές όπως αυτές μου προσφέρουν μια αίσθηση ικανοποίησης ότι όλα είναι τέλεια στη στιγμή.
Μακάρι να ήξερα ότι η καρδιά μου θα αιχμαλωτιζόταν από αυτό το καταπληκτικό πλάσμα που έφερα στον κόσμο μόλις πριν από τρία μόλις χρόνια.
Μακάρι να ήξερα τα παθιασμένα συναισθήματα που θα μου ενέπνεε αυτή η μικροσκοπική ψυχή, που θα ανέβλυζαν στην καρδιά μου και θα διαπερνούσαν κάθε σπιθαμή μου.
Αυτή Η Μητρική Αφοσίωση, Αυτή Η Μητρική Αγάπη
Η αφοσίωση ορίζεται ως η φλογερή, συχνά ανιδιοτελής, στοργή και αφοσίωση σε ένα πρόσωπο ή μια αρχή. Αυτός ο ορισμός δεν περιγράφει τα πραγματικά συναισθήματα που η μητρότητα έχει εμπνεύσει σε μένα – και σε αμέτρητους άλλους. Αλλά όπως συμβαίνει με όλα, η αφοσίωση μπορεί να φέρει μια πιο σκοτεινή πλευρά από την ομορφιά της φλογερής, ανιδιοτελούς αγάπης. Το ντάρμα της μητρικής αφοσίωσης, που δεν συνδυάζεται με την αφοσίωση στον εαυτό, θα οδηγήσει τελικά στην απώλεια της πνευματικής, σωματικής και συναισθηματικής ευημερίας του ατόμου. Οι μητέρες δεν είναι οι μόνες που υποφέρουν. Υποφέρουν και τα παιδιά.
Ως μητέρα, έχω μάθει την αξία του χρόνου κάποιου. Μακάρι να γνώριζα την απίστευτη δέσμευση που συνεπάγεται η ανατροφή ενός παιδιού πριν ξεκινήσω το ταξίδι της γονεϊκότητας. Θα είχα αφιερώσει περισσότερο χρόνο στο διαλογισμό και την προσωπική ανάπτυξη, αντί να πιάνω το τηλεκοντρόλ και να χασμουριέμαι νωχελικά, μάλλον βαριεστημένη με την ύπαρξή μου;
Θα είχα περάσει μια επιπλέον ώρα στο βιβλιοπωλείο, μελετώντας με ευγνωμοσύνη τους διαδρόμους, απολαμβάνοντας το άρωμα της καφετέριας του βιβλιοπωλείου, αντί να τρέχω γρήγορα μέσα και έξω και να αρπάζω το βιβλίο που έψαχνα πριν κατευθυνθώ στην επόμενη δραστηριότητά μου; Δεν είναι σχετικό σε αυτό το σημείο, αλλά μου περνάει από το μυαλό περιστασιακά.
Σίγουρα δεν θα άλλαζα με τίποτα αυτή την περίοδο στη ζωή μου, αλλά μερικές φορές νιώθω νοσταλγία για τον εαυτό μου του «σηκώνομαι και φεύγω/κάνω ό,τι μου αρέσει», ο οποίος έχει σαφώς αναπαυθεί. Λέω στους ανθρώπους να εκτιμήσουν τον χρόνο πριν από τα παιδιά, γιατί δεν θα είναι ποτέ ξανά ο ίδιος.
Αισθάνομαι πολύ τυχερή που έχω προσαρμοστεί μάλλον εύκολα στο ρόλο μου ως μητέρα. Υπάρχουν κάποιοι που γνωρίζω που δυσκολεύτηκαν πολύ να αποδεχτούν αυτή τη δραστική αλλαγή στον τρόπο ζωής τους. Εγώ δεν βίωσα αυτή τη διαδικασία ως επώδυνη, αλλά πραγματικά καταλαβαίνω τη συντριπτική φύση της ίδιας της γονεϊκότητας και την αίσθηση της απώλειας της ελευθερίας.
Δεν έχω γνωρίσει μεγαλύτερη χαρά στη ζωή μου από το να γελάω μαζί με τον γιο μου, να τον φροντίζω, να τον αγαπώ, να τον θρέφω, να τον αγκαλιάζω, να τον φιλάω, να μοιράζομαι τις χαρές και να σκουπίζω δάκρυα, ποδαράκια και μύτες. Ωστόσο, υπάρχουν στιγμές που αισθάνομαι τη δική μου αντίσταση στη μητρότητα. Ο ήχος του καλέσματος του παιδιού μου «Μαμά» είναι σαν νέκταρ στα αυτιά μου, γλυκός και χορταστικός- όταν λοιπόν τα αυτιά μου ξαφνικά αρχίζουν να τσούζουν λίγο, ξέρω ότι ήρθε η ώρα για αυτοφροντίδα.
Αφοσίωση; Ναι. Αφοσίωση Ελλείψει Αυτοφροντίδας; Δεν Συνιστάται
Ξέρω ότι μπορεί να μην έχω ποτέ ξανά τον άφθονο ελεύθερο χρόνο που είχα κάποτε μέχρι το παιδί μου να ενηλικιωθεί- και αυτό είναι απολύτως εντάξει για μένα. Γνωρίζω επίσης ότι για να είμαι αποτελεσματικός γονέας, πρέπει να αφιερώνω ιερό χρόνο για τον εαυτό μου, έστω και για μια φευγαλέα στιγμή κάθε μέρα.
Η αυτοφροντίδα μπορεί να είναι μυριάδες πράγματα: Γιόγκα/άσκηση, διαλογισμός/ήσυχος χρόνος, διατροφή, προσωπική και πνευματική ανάπτυξη, μοναξιά, χρόνος με τον/την σύζυγο ή τους φίλους, χόμπι, διάβασμα, να πάω σε μια ταινία που είναι ανόητη ή τροφοδοτεί την ψυχή, ή απλά απλή διασκέδαση με επίκεντρο τον ενήλικα.
Γίνεται πολύ δύσκολο να εκπληρώσετε αυτές τις επιθυμίες ως γονέας, ειδικά τα πρώτα χρόνια, όταν οι ανάγκες του παιδιού είναι τόσο έντονες. Ακόμη και καθώς τα παιδιά γίνονται πιο ικανά να αυτοεξυπηρετούνται, προκύπτουν νέες καταστάσεις που απαιτούν διαφορετικές γονεϊκές δεξιότητες και μια σταθερή παρουσία στη ζωή του παιδιού.
Η περίοδος των γιορτών που διανύουμε, γίνεται επίσης ιδιαίτερα δύσκολη, καθώς η προσφορά είναι στο μυαλό όλων και οι μητέρες προσπαθούν να δημιουργήσουν τις τέλειες γιορτές για τις οικογένειές τους. Τι γίνεται όμως με το να λαμβάνεις;
Η μητρότητα είναι μια από τις πιο σημαντικές δουλειές που υπάρχουν – και είναι επίσης μια από τις πιο δύσκολες δουλειές που υπάρχουν για τις μητέρες που εργάζονται έξω από το σπίτι τους, κάτι που πολλές μητέρες κάνουν αυτές τις μέρες επειδή πρέπει να εξασφαλίσουν τις οικογένειές τους οικονομικά ή επειδή θέλουν να έχουν και καριέρα.
Ο φεμινισμός είναι η πεποίθηση ότι οι γυναίκες είναι ίσες με τους άνδρες από κάθε άποψη και ότι πρέπει να αντιμετωπίζονται ως τέτοιες. Ο φεμινισμός αφορά την ισότητα, όχι την ανωτερότητα. Έχει να κάνει με τη διασφάλιση ότι οι γυναίκες έχουν τις ίδιες ευκαιρίες με τους άνδρες και ότι τους δίνεται ο ίδιος σεβασμός και αξιοπρέπεια με τους άνδρες.
Η Ισορροπία Αποτελεί Αναπόσπαστο Μέρος Της Γονεϊκότητας
Η αναλογία του αεροπλάνου με τη ζωή λέει ότι αν υπάρχει ανάγκη για οξυγόνο στην πτήση, ο ενήλικας πρέπει να βάλει πρώτα μια μάσκα για να είναι σε θέση να βοηθήσει τα παιδιά και τους άλλους. Αυτό ισχύει, φυσικά, και στη ζωή. Πρέπει να τρέφουμε την ψυχή μας για να θρέψουμε την ψυχή των παιδιών μας. Όταν παίρνω αυτόν τον σημαντικό χρόνο, έστω και για λίγα λεπτά, για να ασχοληθώ με δραστηριότητες που καλύπτουν τις «ενήλικες» ανάγκες μου (ρίξτε μια ματιά εδώ), επιστρέφω ανανεωμένη και ικανή να είμαι πλήρως παρούσα ως γονέας, ανοιχτή στην αγάπη που φέρνει η αφοσίωση της μητρότητας.
Τα παιδιά μας θα έχουν πολλούς δασκάλους στη ζωή τους- οι πρώτοι είναι οι γονείς ή οι φροντιστές τους. Μαθαίνουν μέσα από τόσες πολλές διαφορετικές μεθόδους και αισθήσεις. Η όχι και τόσο προφανής μέθοδος είναι αυτή της σιωπηλής παρατήρησης. Παρακολουθούν, βλέπουν και απορροφούν συνήθειες και ιδιότητες που ξεχωρίζουν στους γονείς τους.
Αυτές οι ιδιότητες μπορεί κάποια στιγμή να προκαλέσουν ένα «Ουάου, αυτό πρέπει να το πήραν από μένα». Συχνά πρόκειται για ιδιότητες που δεν συνειδητοποιούμε μέχρι να τις δούμε στα παιδιά μας. Ένας καταπληκτικός προπονητής μου είπε κάποτε: “Αν φροντίζετε τον εαυτό σας, ο γιος σας θα καταλάβει ότι είναι εντάξει να φροντίζει τον εαυτό του”. Τι μαθαίνουν τα παιδιά σας από εσάς; Τι μπορεί να φέρει η αυτοφροντίδα στην αφοσίωσή σας;
Αφοσίωση – ναι, αφοσίωση καρυκευμένη με αυτοφροντίδα – η πιο ικανοποιητική, καταπληκτική εμπειρία στη ζωή μου. Είθε όλοι σας να έχετε μια χαρούμενη, ευλογημένη και αφοσιωμένη περίοδο διακοπών.